Θέμα: Ελεύθερο ή Πειρατικό κυνήγι ;
Χαίρετε φίλοι
Μετά απο απουσία ημερών επανέρχομαι βλέποντας ότι άρχισε να απασχολεί το "βήμα" ένα ενδιαφέρον και πολύ κρίσιμο θέμα. Κατα αρχάς να ξεκαθαρίζουμε όμως μεταξύ μας πρώτα τι θέλουμε να ενοούμε ή τι ενοούμε με τον όρο ελεύθερο η παραδοσιακό ή πατροπαράδοτο κυνήγι.
Το κυνήγι όπως γίνεται σήμερα στην χώρα μας έχει ξεπεράσει τα όρια του ελεύθερου και κινείται μεταξύ ασυδοσίας και πειρατείας.Γιατί το ότι πληρώνω 30.000 δραχμές περίπου ώστε να κυνηγώ ΟΛΑ τα θηράματα ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ,χωρίς ουσιαστικό έλεγχο απο κανένα,χωρίς κανόνες και ρυθμίσεις για την κυνηγετική πίεση και κάρπωση ΑΝΑ ΠΕΡΙΟΧΗ είναι μιά φαινομενικά ελεύθερη μεν αλλά αυτοκτονική πολιτική διαχείρισης του κυνηγιού. Το πατροπαράδοτο κυνήγι εξασκούνταν σε άλλες εποχές και απο άλλους ανθρώπους.Λιγότεροι κυνηγοί απο σήμερα,κυνηγούσαν ο καθένας στην γύρω απο τον τόπο κατοικίας τους περιοχή,εξειδικεύονταν κυρίως στα ενδημικά θηράματα,και παρόλο που υπήρχαν και τότε λαθροθήρες,παράνομοι,δεν τηρούνταν χρονικά και αριθμητικά όρια στα θηράματα κλπ ,υπήρχε αφθονία θηραμάτων εξαιτίας τους διαφορετικού (σαφώς πιό κατάλληλου) περιβάλλοντος διαβίωσης των θηραμάτων.(Μικρές και μη εντατικές γεωργικές καλιέργειες,απουσία γεωργικών ψεκασμών,έλειψη μηχανοκίνητων μέσων,μετακινούμενη κτηνοτροφία,απουσία δομημένου και οικιστικού περιβάλλοντος στα περίχωρα των πόλεων και χωριών και πολλά άλλα).
Μιά ματιά στην μνήμη των μεγαλύτερων και σε φωτογραφίες για τους νεότερους θα φανερώσει ξεκάθαρα ότι όλα όσα άλλαξαν (προς το δυσμενέστερο) ,για εξάσκηση του κυνηγιού στο φυσικό περιβάλλον των θηραμάτων ,δεν μπορούν να επανέλθουν εύκολα στην αρχική κατάσταση.Είναι μάλλον αδύνατον να δημιουργίσουμε το φυσικό περιβάλλον της δεκαετιας του 60 σήμερα.(Για να μην πάμε παλαιότερα). Οι κυνηγοί διαμοιρασμένοι στους τόπους κατοικίας τους και με σαφή διαχωρισμό ανα θήραμα ,εξασκούσαν ισοροπημένη πίεση στα θηράματα της ευρύτερης περιοχής και σπάνια εμφανίζονταν υπερβολική συγκέντρωση κυνηγών ανα περιοχή .Σήμερα με τον μισό πληθυσμο της Ελλάδας συγκεντρωμένο σε μια μικρή περιοχή (Αττική) πως θα μιλήσουμε για παραδοσιακό κυνήγι?.
Οταν ο κυνηγός της Αττικής πρέπει να μετακινηθεί 200 τουλάχιστον χιλιόμετρα ώστε να βρεθεί στον πλεισιέστρο κυνηγότοπο ή 500 χιλιόμετρα για να επισκεφθεί τα μέρη απο όπου κατάγεται ό ίδιος ή οι γονείς του ,πως ενοούμε το πατροπαράδοτο κυνήγι?
Δυστυχώς το πατροπαράδοτο,το παραδοσιακο,το ελεύθερο κυνήγι όπως τα θυμόμαστε ή όπως θα θέλαμε να είναι ΠΕΘΑΝΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ.
Απαιτούνται πλέον νέοι κανόνες και τρόποι ρύθμισης της εξάσκησης του κυνηγιού λαμβάνοντας υπόψην ότι ΟΛΟΙ θέλουν και μπορούν να ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΝΤΑΙ παντού. Επομένως θα πρέπει να υπάρχει ένας περιορισμός ή ρύθμιση ή κανονισμός (όπως θέλει ο καθένας) για τον αριθμό των κυνηγών ανα κυνηγετική περιοχή ,διαφορετικά όλα καταντούν μιά παρωδία.Φανταστείτε δύο λεωφορεία με 100 κυνηγούς να επιβιβάζονται σε πλοίο,και να αποβιβάζονται όλοι σε ένα μικρό νησάκι του Αιγαίου για να κυνηγήσουν πέρδικες.Ελεύθερα και νόμιμα τηρώντας τους άγραφους και γραφτούς νόμους του κυνηγιού θα εξολοθρευθούν όλες οι πέρδικες μέσα σε μιά δυό μέρες το πολύ.Και μετά τί γίνεται ? Νέο νησί και νέα έφοδος των πειρατών το επόμενο Σαββατοκύριακο σε επανάληψη. Στις υπόλοιπες ευρωπαικές χώρες είναι σύνηθες το φαινόμενο των κυνηγετικών λεωφορείων και των αντίστοιχων "εκδρομών".Αλοίμονο μας αν αρχίσει να εφαρμόζετε και εδώ η κάθοδος ή η άνοδος των "βαρβάρων".
Είμαστε λοιπόν διατεθειμένοι κατα αρχάς να δεχτούμε ρυθμίσεις που θα αποβλέπουν στην μείωση της κυνηγετικής πίεσης ορισμένων θηραμάτων και περιοχών εις βάρος πάντα της δικής μας δυνατότητας για "ελεύθερο κυνήγι" ? Αν αναγνωρίσουμε πρώτα την ύπαρξη του προβλήματος ,κυρίως και ιδίως στα ενδημικά θηράματα,και δευτερευόντως στα αποδημητικά,και αποδεχτούμε την αναγκαιότητα νέων κανόνων προσαρμοσμένων στα σημερινά δεδομένα των κυνηγών,μπορούμε στην συνέχεια εύκολα να προχωρήσουμε στις προτάσεις και στον τρόπο διαχείρισης των κυνηγότοπων μας.
Θέλουμε να αυτοπεριορισουμε κάποια "δικαιώματα " μας? Ιδού το κρίσιμο ερώτημα.Να αυτοπεριορίσουμε όχι να μας περιορίσουν.Εμείς να αποφασίσουμε και να προχωρήσουμε (ως κυνηγοί) στην οργάνωση και αυτοδιαχείριση των κυνηγότοπων μας. Αν δεν θέλουμε ,σε λίγα χρόνια ελεύθερα και ωραία θα γίνουμε απλώς τυφεκιοφόροι και επισκέπτες στα πολύ αποδοτικά (απο χρηματική άποψη) κοτέτσια των φασανιών και λοιπών εκτρεφομένων πτηνών στις ρεζέρβες.
Νοιώθω ότι πολλοί απο διαφορετικούς χώρους μας σπρώχνουν προς την κατευθυνση αυτή.Αυτό φαντάζει λίγο ύποπτο και σίγουρα δεν είναι τυχαίο.Δεν ξέρω ακόμη αν και οι επαγγελματίες του χώρου μας θα ήθελαν να μας μετατρέψουν σε "εκδρομείς" και ανυπομονους αγοραστές των κάθε είδους προιόντων τους. Νομίζω ότι πρέπει να προβληματιστούμε στο σοβαρό αυτό θέμα με προσοχή.Ας μην παρασυρόμαστε σε τοπικιστικές διαφοροποιήσεις.Οι κάτοικοι της Αθήνας ,εκ των πραγμάτων και τώρα και στο μέλλον θα είναι σε μειονεκτική θέση.Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα της φύσης.Θηράματα υπάρχουν μόνο στην επαρχία και οι πολλοί κυνηγοί στις μεγάλες πόλεις.
Δεν είναι το θέμα στην προστασία των "τοπικών" κυνηγών,αλλά στην ύπαρξη και προστασία των "τοπικών θηραμάτων" απο όλους.Ντόπιους και επισκέπτες. Πολλές φορές και ο αριθμός των ντόπιων κυνηγών είναι υπερβολικά μεγάλος ,σε μερικές κρίσιμες ημέρες και περιοχές.Ούτε αυτό είναι ελεύθερο και παραδοσιακό κυνήγι.
Κανόνες και ρυθμίσεις λοιπόν ανά κυνηγετική περιοχή και θήραμα γιατί η πολιτική του όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω αρχίζει να δείχνει τα επικίνδυνα όρια της. Ας προλάβουμε πριν γίνουμε λίγοι και ακριβοί "πελάτες" στις εκολλαπτόμενες κυνηγετικές επιχειρήσεις.