ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΥΝΗΓΟΣ
Δυστυχώς τελείωσε και αυτή η κυνηγετική χρονιά, μία χρονιά δύσκολη από κάθε άποψη,
κλιματολογική, κυνηγετική, θηραμάτων και με πολλές ιδιαιτερότητες πάνω στο θέμα κυνήγι. Μία περίοδος που ήταν καλή από
θηράματα όχι όμως παντού λόγου του καιρού. Κατά την οποία οι κυνηγοί και το κυνήγι εβλήθησαν αλύπητα και με
οποιοδήποτε μέσο, αδίκως, στο μυαλό μου έτρεξαν πολλές σκέψεις.
Καινούργιες απαγορεύσεις, δημόσια επίθεση από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κόψιμο
του Φεβρουαρίου σχεδόν και έπεται συνέχεια. Σκέφτηκα την κατάντια του κυνηγίου στην σημερινή εποχή, με την συνεχή
μείωση του θηράματος, ενδημικού, αποδημητικού εκτός εξαιρέσεων, λόγου βασικά της καταστροφής των βιοτόπων, της
εγκατάλειψης της γης στα νησιά πχ προς ευκολότερο τρόπο ζωής, τουρισμός κλπ, την υπερκαλλιέργεια αυτής, με μεθόδους
μοντέρνες για εύκολη απόδοση, αλλά από την άλλη μεριά και καταστροφή σιγά σιγά της γης, των λαθών των δικών μας και
τόσα άλλα.
Μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις το μυαλό μου πήγε σε μία εικόνα παλιά αρχέγονη, μαγική στον
ΠΑΛΙΟ- ΑΡΧΑΙΟ ΚΥΝΗΓΟ. Μία εικόνα μαγική που γέμισε την σκέψη μου, άνθρωποι παλιοί κάπου πίσω στην αρχή του χρόνου
για το ανθρώπινο γένος. Οι οποίοι αναγκάστηκαν να μάθουν να παλεύουν για την ζωή τους με τα μεγάλα τότε σαρκοβόρα,
όπως και για την τροφή τους με τα μεγάλα φυτοφάγα.
Η ιστορία της εξελίξεως του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη μας είναι σύντομη συγκριτικά με
τα γεωλογικά μέτρα, ωστόσο καλύπτει περίπου 15 εκατομμύρια χρόνια. Διαλείπουσες γραπτές πηγές πέντε χιλιάδων ετών
καλύπτουν τη γνωστή ιστορία του ανθρώπου που κατόπιν χάνεται στη σιωπή του κόσμου των κυνηγών της Λίθινης Εποχής.
Για τα υπόλοιπα 15 εκατομμύρια χρόνια της εξελίξεως του ανθρώπου, στην διάρκεια των οποίων μεταβλήθηκαν αποφασιστικά
το σώμα μας και ο εγκέφαλος μας, δεν έχουμε σήμερα παρά μερικές χούφτες σπασμένα δόντια, μερικά θρυμματισμένα κρανία,
τα μαγικά γλυπτά και τις ζωγραφιές των νεκρών κυνηγών και λιγοστά χοντροκαμωμένα εργαλεία για να μας αφηγηθούν το
πώς σερνάμενοι ανηφορίσαμε από το σκοτάδι της ζούγκλας.
Είναι πολύ δύσκολο να πούμε πότε ακριβώς ξεκίνησε την Προϊστορική εποχή, η μαγική
ιστορία του κυνηγίου και ίσως το πέρασμα από την φυτοφαγία στην σαρκοφαγία, άρα και σωματική, διανοητική εξέλιξη
του ανθρώπου. Γιατί άλλο να ζεις σε δέντρα και να τρέφεσαι με καρπούς και φύλλα και άλλο να ζεις στην γη και να προσπαθείς
να πιάσεις κάποια άγρια ζώα για τροφή. Το δεύτερο απαιτεί πολλή περισσότερες ικανότητες σωματικές και ψυχικές.
Κύριοι ο άνθρωπος γεννήθηκε ΚΥΝΗΓΟΣ και η σωματική του κατασκευή είναι τέτοια που
να τον βοηθάει σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Σκεφτείτε μόνο τα έξης, τρέχει καλά, αναρριχάται επίσης καλά, κολυμπάει καλά,
λειτουργεί ομαδικά, σκέφτεται πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλο ζώο στον πλανήτη μας κλπ. Πιο ζώο έχει όλα αυτά
τα προτερήματα, κανένα! Μπορεί να είναι ταχύτερο αλλά δεν θα έχει τα υπόλοιπα, μπορεί να κολυμπάει καλά, αλλά στην
ξηρά δεν βγαίνει κλπ. Aρα ο άνθρωπος είναι στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας και γι' αυτό κυριάρχησε πάνω στην γη.
Οι παλαιοντολόγοι, ανθρωπολόγοι πιστεύουν ότι ο άνθρωπος εξαναγκάσθηκε να γίνει
σαρκοφάγος λόγο των μεγάλων κλιματικών μεταβολών, οι οποίες έφεραν και τρομερές αλλαγές στην φύση και στο περιβάλλον
που ζούσε. Πιστεύεται ότι αυτό έγινε περίπου την εποχή των παγετώνων και αυτό γιατί αυτή την αρχαία εποχή, έγιναν
τεράστιες μεταβολές στο κλίμα και άρα στο περιβάλλον και την χλωρίδα και πανίδα. Είχαμε μία τρομερή μείωση της χλωρίδας
και ίσως και των δασών αυτό σήμαινε έλλειψη τροφής για τον άνθρωπο, παράλληλα είχαμε την μετατόπιση των ζώων
σε μεγάλες αγέλες, σε περιοχές με χορτάρι, τεράστια λιβάδια λόγο των παγετώνων.
Ο άνθρωπος, η καλύτερα το φυτοφάγο ανθρωποειδές πριν της εποχής των παγετώνων,
ήταν ένα κακόμοιρο ζώο στην κυριολεξία. Η κατοικία του ένας κορμός, μία σπηλιά, ένα πυκνό. Οι συνήθειες του αυτές των
φυτοφάγων ζώων, δειλία, φοβία, πάντα έτοιμο να κρυφτεί και με παντελή έλλειψη ψυχολογικών εκδηλώσεων που ο βαθμός
τους να περνάει αυτές των άλλων ζώων. Διέφερε μόνο από αυτά στο παρουσιαστικό, επίσης ήταν κοντός όπως περίπου
οι πυγμαίοι σήμερα. Έτσι ο άνθρωπος πέρασε στην εποχή των Παγετώνων και εκεί εξαναγκάστηκε να γίνει και σαρκοβόρος.
Αυτό όμως για να γίνει χρειάστηκε μία τεράστια περίοδο σε μία αργή εξελεγκτική πορεία που κράτησε αιώνες.
Έτσι κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΥΝΗΓΟΣ και από εκεί άλλαξε και η ιστορία
του ανθρώπινου γένους. Η σκληρή, εξαρτώμενη από το κλίμα ζωή του κυνηγού της εποχής των πάγων, αποδεικνύει
πως η ανάπτυξη του ανθρώπου ήταν αποτέλεσμα της δυνάμεως και της επιθετικότητας του. Ωστόσο εκατοντάδες είδη και
πολλά ρωμαλεώτερα από τον άνθρωπο, εξαφανίστηκαν κατά την εποχή των πάγων.
Το πλεονέκτημα του ανθρώπου ήταν ο εγκέφαλος του, που μεγάλωνε καθώς αντιμετώπιζε
νέες δυσχέρειες, ήταν εκείνος που πέρασε με ασφάλεια τον άνθρωπο μέσα από την εποχή των πάγων.
Ο άνθρωπος εξαναγκασμένος να βρίσκει την τροφή του επί καθημερινής βάσεως, αναγκάστηκε να αναπτύξει πρωτοβουλία,
ομαδικότητα και να ακονίσει το μυαλό του ώστε να βρει τρόπους και μεθόδους, ώστε να καταβάλει τα μεγάλα φυτοφάγα που
ζούσαν τότε και βεβαίως να προστατέψει τον εαυτόν του από τα μεγάλα σαρκοβόρα που σύχναζαν βεβαίως κοντά στα φυτοφάγα.
Μερικά από τα φυτοφάγα που ζούσαν τότε ήταν ο μεγάλος τριχωτός Ρινόκερος, το Μαμούθ,
Βίσονες, άγρια άλογα, το αρχαίο μεγάλο Ελάφι, η Αρκούδα και Λιοντάρι των σπηλαίων κλπ. Αναγκάστηκε λοιπόν ο αρχαίος
κυνηγός να βρει καινούργια όπλα και τρόπους, για να διευκολυνθεί στο κυνήγι του. Πέρασε λοιπόν από το κούτσουρο που
χρησιμοποιούσε σαν ρόπαλο και την πέτρα, πέρασε λοιπόν στο κούτσουρο που στην άκρη του είχε για μύτη ορυκτό πυρόλιθο,
ανακάλυψε το μαχαίρι σε μορφή πυρόλιθου μυτερού στο ένα άκρο, μετά το δόρυ που ήταν φτιαγμένο από μακρύ κλαρί ίσιο,
που στην άκρη είχε για μύτη πέτρα μυτερή η κόκαλο. Φαντασθείτε την χαρά του όταν κατάφερε να χτυπήσει για πρώτη φορά
από μακριά κάποιο θήραμα, να το καθυστερήσει και μετά από κοντά να το καταβάλει.
Ο αρχαίος κυνηγός επίσης άρχισε να δουλεύει σαν ομάδα, να καταστρώνει σχέδια για το πώς
θα ήταν πιο εύκολο να χτυπηθεί το ζώο, όπως επίσης και τρόπους επιθέσεως, όπως και παγίδες.
Σε πολλές σπηλιές, στην Ευρώπη και αλλού, υπάρχουν παραστάσεις αρχαίων κυνηγών, να κυνηγούν μαμούθ, ρινόκερους κλπ
Επίσης έχουν βρεθεί πολλά απολιθώματα, οστά που δείχνουν ζώα χτυπημένα από τον άνθρωπο.
Έφτιαχνε τεράστιες τρύπες, λάκκους, σε περάσματα μεγάλων ζώων, που αν έπεφτε μέσα ένα μαμούθ δεν μπορούσε μετά
να είναι πολύ επικίνδυνο για τους κυνηγούς, οι οποίοι πλησίαζαν και το εξόντωναν αρκετά εύκολα.
Φαντάζεστε τι κρέας και τι κόκαλα, δέρμα έδινε ένα μαμούθ σε μία φυλή κυνηγών, πιστεύω για πολλούς μήνες.
Πάντα οι κυνηγοί έφερναν τα θηράματα στην φυλή και εκεί αναλάμβαναν οι γυναίκες, οι γέροι
και τα παιδιά να διεκπεραιώσουν την μοιρασιά. Κάποια στιγμή ανακάλυψε και τον προωθητή του ακοντίου, με αυτό τον
τρόπο πέταγε το ακόντιο μακριά και με καλή ακρίβεια. Εν τω μεταξύ οι κλιματολογικές συνθήκες άλλαζαν πάλι και το περιβάλλον
μαζί, όπως και η χλωρίδα, πανίδα. Πιστεύεται ότι ο άνθρωπος κατά την δεύτερη και Τρίτη εξάπλωση των παγετώνων
που κατέψυξαν την Ευρώπη μετανάστευσε προς νότο. Αλλά όταν ενέσκηψε η τέταρτη περίοδος των παγετώνων, γύρω στο
75. 000 π. Χ. παρέμεινε στο βορρά και στην προσπάθεια του να ζεσταθεί ανέπτυξε νέες ικανότητες.
Η εποχή των παγετώνων τελειώνει και πολλά μεγάλα ζώα εξαφανίζονται όπως το μαμούθ,
ο τριχωτός ρινόκερος κλπ. Μετά έρχεται η εποχή των βροχών και παρουσιάζονται νέα ζώα, λιοντάρια, τίγρεις, αρκούδες,
λύκοι, ελέφαντες, διάφορα ελάφια, άλογα, αγριογούρουνα, πάνθηρες, τάρανδοι κλπ. Ο άνθρωπος προσαρμόζεται σε αυτά
τα νέα είδη και τα κυνηγά ομαδικά η μοναχικά πλέον. Έχει ανακαλύψει την σφεντόνα και το τόξο τα οποία των βοηθούν να καταβάλει
θηράματα από πολύ μακριά.
Το μεγάλο γεγονός όμως είναι η ανακάλυψη της φωτιάς, αυτή που ζεσταίνει την εστία του,
τον φωτίζει, προστατεύει την νύχτα. Αυτό πιστεύεται ότι έγινε ως εξής. Στην Παλαιολιθική Εποχή η καλύτερη πηγή φωτιάς
ήταν ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται η ένα καμένο δάσος. Κάποιο ριψοκίνδυνο ανθρώπινο πλάσμα, αντί να το βάλει
στα πόδια εμπρός στην φωτιά όπως όλα τα άλλα ζώα και όπως οι περισσότεροι από τους συντρόφους του, άρπαξε ένα δαυλί.
Θα μάθει ότι δεν το βλάπτει αν κρατήσει τα δάκτυλα του πέρα από την φλόγα. Θα μάθει επίσης ότι η φλόγα δεν σβήνει αν
τροφοδοτείται με ξύλα και ξερά φύλλα. Η μία οικογένεια θα πάρει την φωτιά από την άλλη, φροντίζοντας τη με προσοχή
σαν δώρο από τους θεούς. Η ανακάλυψη της μαγειρική τέχνης, ίσως συνδέεται στενά με την αγάπη που έτρεφε για το
πλούσιο μεδούλι των οστών. Όταν ένα ωμό κόκαλο τσακιστεί με πέτρα, το μεδούλι και πάλι δύσκολα ξεκολλάει, όταν
όμως το μεδούλι θερμανθεί στη φλόγα βγαίνει εύκολα, μπορείς να το ρουφήξεις με το στόμα. Πρώτη φορά γεύεται το
ψημένο κρέας το Φαντάζεστε !! Σιγά σιγά ανέπτυξε και μαγειρικά σκεύη. Τον βοηθά σε τόσες άλλες χρήσεις.
Επίσης κάτι άλλο που βοήθησε τον πρωτόγονο άνθρωπο είναι και η σταδιακή εξημέρωση του
άγριου σκύλου, που στην αρχή πιστεύεται ότι ακολουθούσε τους κυνηγούς, απλώς για να πάρει μερίδιο από ένα κυνήγι και
ίσως κατά κάποιον τρόπο βοηθούσε και αυτός στην Θήρευση για εύρεση τροφής. Φανταστείτε τι μακελειό θα γινόταν, αν
οι κυνηγοί οδηγούσαν ένα κοπάδι άγρια άλογα σε ένα γκρεμό όπως συνήθιζαν να κάνουν, για να εξοντώσουν όσα πιο πολλά
μπορούσαν, που για αυτούς σήμαινε επιβίωση όλο τον χειμώνα. Τι υπολείμματα θα υπήρχαν από τα νεκρά ζώα και τι εύκολη
τροφή θα ήταν αυτά για τον άγριο σκύλο και τα διάφορα αρπακτικά.
Αυτός λοιπόν ήταν ο Αρχαίος κυνηγός που κατάφερε να επιζήσει μέσα στους αιώνες και
τελικά να επιβληθεί σε όλα τα ζώα με τον ένα η άλλο τρόπο. H Πανίδα, στις επόμενες περιόδους αλλάζει, μέχρι να καταλήξει
περίπου στα σημερινά είδη, βεβαίως μετά την πάροδο πολλών αιώνων. Τέλος ο σύγχρονος άνθρωπος είναι μέλος το μοναδικό
μέλος του είδους που ονομάζεται HOMO SAPIENS (σκεπτόμενος άνθρωπος) και πιστεύεται ότι υπάρχει τουλάχιστον επί
250. 000 χρόνια. Όλοι οι σημερινοί άνθρωποι, άσχετα με το χρώμα τους, τις διαστάσεις και τις επιτεύξεις τους, ανήκουν
σ' αυτό το μοναδικό είδος. Ο άνθρωπος είναι το κυρίαρχο πλάσμα πάνω στην γη, κυρίως γιατί κατά την μακρά εξελεγκτική
άνοδο παρέμεινε "γενικευμένο" παρά "εξειδικευμένο" ζώο. Τώρα πώς ο αρχαίος κυνηγός προχώρησε μέσα στους αιώνες,
από το σκοτάδι στο φως της σημερινής γνώσης και ζωή του είναι μία άλλη μεγάλη ιστορία.
Το ενοχλητικό κουδούνισμα του κινητού, καταραμένη μοντέρνα εποχή με βγάζει από τις
σκέψεις μου και με επαναφέρει στην σημερινή πραγματικότητα. Ελπίζω όσοι διαβάσουν αυτό το άρθρο να κατανοήσουν
ότι αν υπάρχουμε σήμερα σαν υπέρτατα όντα πάνω στην γη, αυτό οφείλεται αποκλειστικά στον ΑΡΧΑΙΟ ΚΥΝΗΓΟ, που
χάριν του κυνηγίου για την εύρεση τροφής ανέπτυξε τον εγκέφαλο του μαζί με το σώμα του.
Σήμερα ορισμένοι ξεχνούν αυτήν την καταγωγή !!